Choinka gotowa, drzwi ozdobione, przyszła pora na świąteczny stół. Biały obrus, a na nim piękna zastawa to nie wszystko. Co roku staram się udekorować go drobnymi dodatkami.W tym roku przyszedł mi do głowy pomysł na nietypowe stroiki.

Ozdoby bożonarodzeniowe to nie tylko choinka, bombki, kolorowe łańcuchy. Wielokrotnie w mediach dało się zauważyć wieńce, które ozdabiają drzwi wejściowe domów. Zrobione są z gałązek świerku i kolorowych wstążek. Ja w tym roku postanowiłam zrobić kilka takich kółek. Możliwości i tematów jest ogromnie dużo. Co wymyśliła - zobaczcie sami.

Listopad to pora na to, by zacząć myśleć o ozdobach choinkowych. W tym roku postanowiłam ujawnić swój talent malarski. Mówię to oczywiście  z uśmiechem na twarzy, ponieważ to jedyna rzecz której naprawdę nie potrafię. Ale co tam. Jak to w piosence " każdy śpiewać może, trochę lepiej, lub trochę gorzej....."
Ale do rzeczy. W minionym roku pokazałam Wam bombki haftowane, robione na szydełku i w technice 3D. Przyszła pora na malowane farbami.

            

W swoich poczynaniach rękodzielniczych staram się zmieniać techniki i rodzaj swoich prac. Krowa z poprzedniego postu troszkę mnie zmęczyła. Czas odpocząć od szydełka. Powróciłam do haftowania. Kilka nowych wzorów i powstała nowa kolekcja. Tematyka jest bardzo różna, zwierzaki różnych ras, portrety i odrobina bajki.

Oglądając w internecie zabawki amigurumi, zawsze marzyłam o tam, aby nauczyć się tej techniki szydełkowania. Na początku mojej przygody z szydełkiem, było to niemal nieosiągalne. Jednak mój upór i praca pozwoliły na ten stopień wtajemniczenia. Może nie jest to perfekcyjne i całkowicie samodzielne . Potrzebuję jeszcze schematów do wykonania tego typu projektów. Może kiedyś dojdę do wprawy i samodzielnie wykonam taką maskotkę.

Lato powoli przemija. Wiele pięknych, kwitnących roślin swoją świetność ma już za sobą. Azalie, rododendrony straciły korony  kwiatów. Ja jednak chciałabym zatrzymać te piękne widoki w pamięci. Powstał w mojej głowie pewien projekt - bajkowe drzewko różane. 
                   

Witam Was serdecznie po długiej wakacyjnej przerwie. Czas odpoczynku jest wspaniały. Pogoda, choć nie zawsze rozpieszczała, mobilizowała mnie do wyszukiwania nowych pomysłów dla moich "Sprytnych rączek" Z radością zapraszam Was na prezentację mojego nowego "dzieła".
Jest nim prezent dla Państwa Młodych. Skromny, ale jakże niepowtarzalny. Za namową mojej koleżanki postanowiłam upiększyć butelkę wina, którą Młodzi życzyli sobie zamiast kwiatów.

Jak zauważyliście jakiś czas nie prezentowałam Wam prac szydełkowych. Czy to brak pomysłów, czy zużycie materiału, fascynacja czym innym ...? nie wiem.  Jednak pasja szydełkowania dała znać o sobie. Znów zatęskniłam za  dzierganiem. W miarę upływu czasu, pracy nad techniką szydełkowania, stawiałam przed sobą coraz trudniejsze zadania. Już dawno zrodził się w mojej głowie szalony pomysł, ale wtedy to mnie przerastało. Dziś mogę się pochwalić tym, co bardzo chciałam wykonać.

Już w szkole podstawowej na zajęciach praktycznych uczono  wyszywania i haftu. Wtedy mało mnie to interesowało, ponieważ do tego potrzeba było trochę czasu i cierpliwości. Tego drugiego bardzo mi brakowało. Rodzice nazywali mnie szałaputem. Wolałam biegać po podwórku, grać w piłkę lub jeździć na rowerze. Haftowanie nie leżało w mojej naturze. Z biegiem lat to się zmieniło. Postanowiłam spróbować swoich sił w tej dziedzinie. W końcu mam "Sprytne ręce".
Na początku igła i haft krzyżykowe nie chciały ze mną współpracować. Znalazłam więc inny sposób.
                            

Za oknem wiosna. Przyroda budzi się do życia. W moim domu zagościły nowe zwierzaki.
W czasie wielkanocnym przykicał królik Albercik, przynosząc ze sobą pisanki. 
Prawda, że słodki?
Trafiłam na niego przeglądając strony internetowe. Od pierwszego wejrzenia skradł moje serce. Postanowiłam,że będzie gościem w moim domu. Po słodkim leniuchowaniu w czasie świąt zabrałam się ochoczo do pracy.

To nasze spotkanie poświęciłam w całości ozdobom wielkanocnym, wykonanych techniką quillingową. Z roku na rok staram się udoskonalać swoje dzieła, cierpliwie pracując nad estetyką wykonania. Stawiam sobie przy tym coraz wyżej poprzeczkę. Jaki jest tego efekt oceńcie sami.
W poście "Święta tuż, tuż..." pokazałam Wam koszyczek stworzony z papierowych pasków. Teraz pochwalę się innymi przedmiotami. Oczywiście będą to pisanki.

Kiedy byłam w przedszkolu u mojej starszej wnuczki, szukałam na wystawie jej prac. Czasu było niewiele. Przebiegając wzrokiem po ścianach  nie na trafiłam na nie. Spytałam wtedy o nazwę jej grupy. Usłyszałam z dumą w głosie "DELFINKI"

Czy pamiętacie z dzieciństwa swoją pierwszą, ukochaną i tę najpiękniejszą zabawkę? Ja tak... była to lala krakowianka, w pięknym oryginalnym, regionalnym stroju.
Chodząc na spacery obserwuję małe dzieci, które pod pachą noszą swoje przytulasy. Są to misie, pieski, króliczki lub lale.
Postanowiłam zrobić parę takich maskotek.

Uwielbiam robić maskotki. Wszystkie, które do tej pory stworzyłam , starałam się aby były przyjazne dla oka, sympatyczne,cieszące dzieci. Aby złamać ten stereotyp, postanowiłam zabawić się trochę włóczką i tym razem zrobić coś dla siebie. W sieci można znaleźć wiele ciekawych pomysłów. Mnie zachwyciło kilka.
Jednym z nich jest owieczka- typowe amigurumi.

Kto z nas nie potrzebuje w życiu odrobiny szczęścia? Najważniejsza jest rodzina. To ona jest naszym największym szczęściem. Zdrowie, pieniążki, praca są również potrzebne do szczęścia. A symbole? Czterolistna koniczynka, kominiarz, podkowa, słonik z trąbą do góry lub w dół (jak kto woli).
Ten ostatni stał się tematem moich prac.

 Nie mogło także zabraknąć ogromnych uszu, które dodają mu uroku.
Jest pierwszym moim słoniem i niekoniecznie doskonałym.
 Szara włóczka Nako Baby to głowa, uszy i ciałko.Ma ok 22 cm wzrostu. Ubrałam go w niebieskie spodenki z ozdobnym, szykownym guziczkiem w kształcie serca.
 Ten model słonia to trochę wyższa szkoła szydełkowania . Ma pięknie wyprofilowaną trąbę i  buźkę. Wzór do tej maskotki znalazłam na stronie https://vk.com/bianova.nadezhda.

Myszki - to świetny temat na maskotki, choć  jako szkodniki nie kojarzą się jako miłe zwierzaki.Ja postanowiłam przedstawić je w innym świetle. Pan Myszek- Legionista, Pani Myszka Marcelinka i Słodziak Kacperek to wesoła rodzinka. W niczym nie przypominają myszek biegających po polu.